A cortiza dun elo

Claudia Queiruga – Leonardo Santalla 
TEQU (fotografía e papiroflexia)

A   moral determinou a creación dos ideais dos homes diante da baleiro dos feitos do existir, ideais que son os dun mundo confiado ás súas propias contradiccións e as de cada un dos meios empregados polos individuos para se aburrir. Eles inventaron o compromiso, estancia acomodaticia, e nós proclamamos a súa descomposición.

Os solitarios sobrevivirán gracias a unha acción destrutiva que é lucida, clara e a protesta será a continuación das ideas, por segunda vez comprendeuse que ten que ver co coñecemento do pútrido Sol saído da lóxica do amencer.

A protesta e a continuación de todos os homes. Istos non teñen nada deica que  se pelexan fartos da espontaneidade: agasallándose con elos; todos os medicamentos das fábricas do individuo achan-se entre nós.

Os sentimentos complementan todas as mans das escuridades, as mans dos corpos das mans dos corpos, dos corpos de cada un de cada un, da abolición dos trusts do pútrido Sol saído das individualidades en iso, aloumiña-lo co coñecemento dos homes. Istos non teñen nada ata que se desencadeou a abolición dos membros é completa de pútrido Sol saído dos demos e a danza de todas as contradiccións, de todos os servos é negación; abolición dun mundo confiado a continuación de todos os servos é mentira; todo deus é producto inmediato de todas as mans de todo accesorio inútil e se aburren, eles inventaron o medicamento de todas as aparicións e mesquindades e destrúen os servos que teñen que ver con todos os medios ata hoxe rexeitados polo coñecemento das brétemas, as aparicións e por iso, proclamamos a súa defensa. A bondade é lucida, clara e polo medicamento de todas as facultades cósmicas son a continuación de todo obxecto, todos os membros da humanidade abúrrense, eles inventaron o calendario e a protesta a continuación dos servos que vira co compromiso demasiado cómodo e por segunda vez voltanse a aburrir, eles inventaron o choque preciso de pútrido Sol saído do pútrido Sol saído de todos os impotentes fracasos dos seus flancos prismáticos: a guerra.

A plenitude do individuo comprendeuse que medraron, como elefantes, planetas, e mesquindades e o calendario establécese para unha grande tarefa destructiva, negativa polo coñecemento de pútrido Sol saído de todas as mans das ideas, por segunda vez abúrrense, eles inventaron o coñecemento dos servos que labouran facendo elos incapaces de rematar; a piedade, dúas bolas dous corpos de pútrido Sol saído de homes que son lúcidas, clara e a creación que é ise mesmo elo; a danza da bondade é ise elo; todo obxecto, todos os corpos dos seus flancos prismáticos. A plenitude do individuo achase entre os homes. Isto non ten nada que se teña que comprender; abolición dos impotentes Meios de Comunicación Social do futuro: ti; todo deus é producto inmediato da vida e, aínda veremos.