Só o beizo á porta

Maruxa Valín
TEQU (ilustracións)





… pero non embargantes seguían nacendo bolboretas.  A ilusión de construír nubes brancas cas súas bagoas, para desembarcar novos amenceres onde guiar o presente a territorios sen forma.





Si
naceu no zume frío
roubada do lazo do agarimo
ven nugalla novela
a dor polos vieiros illados
da trasalba de pedra
orfa de amor sempre na casa soiña

Pisade as lousas dos mortos
pisádeas

Canle mórbido da chuvia
lousas latexando esperando
trala porta rulada dos abismos
bagullas soloucantes da luz
das bocas dos minutos dos segundos
vermes dun instante sen nada

Coounas que han de crecer
Do po do medo na escaiola da invernía
Galaxia da norte que alonga os silencios
Que ten conta das mans frías da neniña