Ónde imos

Lois Castro do Vilar
Helene Suhr (ilustracións)


Renuncio ao canto que é pano de violencia.




Moito tempo ollaba a todos aquel neno
sempre soñando pero enganándome
de pronto che levan a voz verdadeira onde ti
uns momentos mergullándoche na doce fragua
silencio como un estar e non soño a túa gargallada.

Che acariño sombra perfumada que pasa paralela
camiñemos silencio misterioso no dor que che leva.

E a pele limándose nese verdor devastador
se ía paseniño no torrente dos que pasaban
Tristes e envoltos nas mesmas nubes da soidade.