Helene Suhr (ilustracións)
Renuncio ao canto que é pano de violencia.
Moito tempo ollaba a todos aquel neno
sempre soñando pero enganándome
de pronto che levan a voz verdadeira onde ti
uns momentos mergullándoche na doce fragua
silencio como un estar e non soño a túa
gargallada.
camiñemos silencio misterioso no dor que che
leva.
E a pele limándose nese verdor devastador
se ía paseniño no torrente dos que pasaban
Tristes e envoltos nas mesmas nubes da
soidade.