Claudia
Queiruga
Xan Seom (ilustracións)
eu mesmo, os naipes acaso os teus beizos humedos. Vento, vento os teus dedos voan
o son do limón
aleatoria
desexada
despechada
unha húmida procura
o equilibrio corrosivo
a perda dese xeo sinxelo
asasina sen medo
estes enchoupados xogos
a Lúa leva ocultándose os ares
o son comprende
como inconfundíbel cacofonía
as acrobacias que riscan un disparo
Xan Seom (ilustracións)
eu mesmo, os naipes acaso os teus beizos humedos. Vento, vento os teus dedos voan
aleatoria
desexada
despechada
unha húmida procura
o equilibrio corrosivo
a perda dese xeo sinxelo
asasina sen medo
estes enchoupados xogos
a Lúa leva ocultándose os ares
como inconfundíbel cacofonía
as acrobacias que riscan un disparo
son grato
doloroso sinxelo
eses nevados caparazons
afastan a estas animadas mazás
sumidoiros de corrente eléctrica
oculares das nenas
alasantes satisfeitas
afogados beizos
uns saltos inmensos e raianos
sen demostración sinalan
unha conclusión un abismo
firmemente simplemente
era ese disparo
que estacionan as nevadas chuvias
na deliciosa caluga
que constrúe os tanques
doloroso sinxelo
eses nevados caparazons
afastan a estas animadas mazás
sumidoiros de corrente eléctrica
alasantes satisfeitas
afogados beizos
uns saltos inmensos e raianos
sen demostración sinalan
unha conclusión un abismo
firmemente simplemente
era ese disparo
que estacionan as nevadas chuvias
na deliciosa caluga
que constrúe os tanques
