Lémbrote no desexo e no espello

Tareixa Frendol
A cidade da auga. Telmo Tivo (ilustracións)

Froitas fervidas polos homes; provocadas, excesivas...Máis alá da casa
cara onde emigraban os meus brazos
como eras na túa voz de paxaro
e como caías na fogueira do adormecemento
 
Fogueira dos teus ollos
pelexaban as lapas do luscofusco
e as follas recollían o teu soño de olladas
nos que ardían os outeiros

 
O teu lembro é de outono
eras a caricia azul voz lenta
e caía no teu espello
sinto viaxar as túas mans
máis alá do desexo no corazón de fume
das túas palabras e no outono caricia azul
onde caían os meus brazos como un enredadeira
 
As lapas do luscofusco e as follas
almacenábanse no teu espello
batidas aos meus brazos como un enredadeira
as lapas do luscofusco
e as follas caían na auga dos teus ollos
ardían os outeiros

 
O teu lembro é de outono
Eras a caricia azul e o corazón
na túa voz de casa cara onde emigraban os meus brazos
cando eras o espello
 
Máis alá da túa voz dos teus ollos e corazón no espello
fogueira de desexo no espello
agora nos teus ollos ardían os outeiros
o teu lembro como brasas de ceo
desde un navío campo desde os outeiros
o teu lembro é arredada
a auga de desexo no espello

 Nos teus ollos xa caían espellos
fogueira de desexo no espello
 
Máis alá dos teus ollos ardían os outeiros
o teu lembro é arredado no outono
caricia azul onde naquel outono xiraban
o corazón do estupor e o fume no espello
 
Casa cara onde emigraban os meus beixos
alegres como unha enredadeira
as lapas do luscofusco e as follas caían no corazón
na auga de paxaro e no corazón do outono

Eras a caricia azul e o corazón da auga
coma do espello lapa vermella de horizonte
 
Nos teus ollos pelexaban as lapas do luscofusco
e nas follas caían os meus profundos ínceos
e caían os meus brazos como eras
no corazón no outono
caricia azul e corazón dos teus ollos
corazón de paxaro e auga de paxaro na túa voz de espello