Tareixa Frendol
TEQU (ilustracións)
TEQU (ilustracións)
O pracer e
Un mar moi mollado
que vai disposto á procura de amor
vai
é a felicidade
polo amor dinlle ao vento
polo pracer encontro
non corta o que se está disposto á satisfacción do mar
o mar pracer dor todo nace do mar
Un belo amor que usurpa
sen vaidade nin alegría
mais racha ese veu que me leva ao vento na súa procura
a profundidade do amor
Prefíroche esta noite ao pracer de amor vai e...
que camiña
polo amor
e o mar
Un sopro de corazón que ver co mar
o mar
o mar vertía os seus reproches sobre o meu corpo
por alto mar moi mollado camiña polo mar
aquilo era demasiado para sempre
en outros casos como naufraga polo mar
TODO O MEU AMOR É POR TI
Un pracer lerte Rocapoética
é eterno o meu traballo
Con dez cañós polo que usurpa
En outros casos como unha palabra medio parva
pero ten que camiñar
polo que me leva ao amor
que me fai aínda máis ser o meu corpo...
outra noite ao pracer de lerche na túa carne
Rocapoética
é o meu amor...
Irche cantando por vagar
como unha palabra medio parva
pero que ten que camiñar por se mesma
O vento ordenado polo mar
Un sopro de ser ilústrao...
Como as ondas polo amor polo amor
darlle a oportunidade...
Como as ondas por banda
vento en troco urxe á cidade
O teu sono o carón de chegar...
Con dez cañós polo amor
que se esta disposto a deixar de lles ter para sempre...
En outros casos como naufrago polo meu labirinto
que vai disposto á procura de amor
vai
é a felicidade
polo amor dinlle ao vento
polo pracer encontro
non corta o que se está disposto á satisfacción do mar
o mar pracer dor todo nace do mar
sen vaidade nin alegría
mais racha ese veu que me leva ao vento na súa procura
a profundidade do amor
que camiña
polo amor
e o mar
o mar
o mar vertía os seus reproches sobre o meu corpo
por alto mar moi mollado camiña polo mar
aquilo era demasiado para sempre
en outros casos como naufraga polo mar
é eterno o meu traballo
pero ten que camiñar
polo que me leva ao amor
que me fai aínda máis ser o meu corpo...
outra noite ao pracer de lerche na túa carne
Rocapoética
é o meu amor...
como unha palabra medio parva
pero que ten que camiñar por se mesma
darlle a oportunidade...
vento en troco urxe á cidade
que se esta disposto a deixar de lles ter para sempre...
