Tina Medal Álvarez
TEQU (ilustracións)
Desde fai 19 anos a comunidade internacional, por decisión da Asemblea Xeral da ONU, celebra cada 22 de marzo o Día Mundial da Auga. Data que non en poucas ocasións e na maioría de países pasa completamente desapercibida, sendo silenciada por outros acontecementos conxunturais. A escaseza e o deficiente abastecemento de auga constitúe un problema de proporcións globais, polo que é axeitado lembrar que como Dereito Universal a súa defensa é unha cuestión prioritaria.
Desde o espazo, a Terra ten unha característica cor azul debido a que está composta por 71% de auga, aínda que tan só 2.5% é auga doce. Deste total de auga doce, só o 0.4% se atopa na superficie en estado líquido, o resto está nos glaciares e no subsolo. Esta pequena cantidade de auga doce dispoñíbel estase a esgotar a causa da “cultura” do dilapido, a contaminación e principalmente a má distribución.
Este recurso finito nutrido polo ciclo hidrolóxico da terra utilizase para todo: como auga potábel, en procesos de saneamento, agricultura e industria. Ademais dos feitos da contaminación e os fenómenos naturais tais como a seca, a auga leva décadas sufrindo múltiples agresións motivadas polo uso incontrolado e polas deficientes infraestructuras, indicándonos que o fornecemento da auga á humanidade está chegando ao seu limite.
Non só a conducta individual, inmoral e irresponsábel, se non tamén a decisión política, fai que cada 20 segundos morra un menor no mundo por falta de auga potábel e pola carencia de recursos sanitarios apropiados. Na actualidade, máis de mil millóns de persoas padecen sede e máis do 40% da poboación mundial carece de redes de saneamento básico. Para o 2025, dúas de cada tres persoas no mundo pasarán sede.
